نانوالیاف سدیم آلژینات
Sodium alginate nanofibers by electrospinning
نویسندگان :
آرزو ارحامی ( دانشگاه حکیم سبزواری )
چکیده
امروزه روش الکتروریسی برای ساخت نانوالیاف پلیمری، به دلیل سادگی، کارآمدی و قابلیت تشکیل الیاف همگن در اندازه‌های نانومتری، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. الکتروریسی پلیمرهای طبیعی از جمله پروتئینها و پلی‌ساکاریدهای مختلف به دلایل متعدد مانند نبود حلال مناسب، گرانروی زیاد یا تشکیل محلول های پلی الکترولیت در برخی موارد، با مشکلاتی همراه است. در بین پلیمرهای طبیعی، آلژینات به عنوان یک ماده زیستی مشتق‌شده از طبیعت با منبع جلبک دریایی، به دلیل شباهت ساختاری و شیمیایی به ماتریکس خارج سلولی (ECM)و همچنین خواص مطلوب مانند زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و هزینه پایین، در کاربردهای صنعتی و آزمایشگاهی توجه زیادی را به خود جلب کرده‌است. داربست‌های نانوالیاف آلژینات الکتروریسی شده کاربردهای گسترده‌ای در زمینه زیست پزشکی مانند مهندسی بافت و سیستم‌های دارورسانی دارند. کارایی آلژیتات در تهیه پوشش زخم و تولید داربست بافت‌های مختلف از جمله مجاری اداری توسط محققین مختلف تایید شده است. الکتروریسی آلژینات به دلیل حلالیت پایین و ویسکوزیته بالای آلژینات با وزن مولکولی بالا، چگالی بالای پیوند هیدروژنی درون و بین مولکولی، ماهیت پلی الکترولیت محلول آبی و فقدان حلال آلی مناسب، چالش برانگیز است. در این مقاله چالش‌ها و موانع الکتروریسی آلژینات بررسی و راه‌حل‌هایی برای رفع این چالش‌ها ارائه خواهد شد. جمع بندی گزارش‌های منتشر شده نشان می دهد امکان ریسیدن آلژیتات به تنهایی وجود ندارد و حتما باید یک پلیمر کمکی استفاده شود.کليدواژه ها
الکتروریسی، آلژینات، نانوالیاف، داربستکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:آرزو ارحامی , 1401 , نانوالیاف سدیم آلژینات , سومین کنفرانس ملی میکرو/نانوفناوری
دیگر مقالات این رویداد
© کلیه حقوق متعلق به دانشگاه بین المللی قزوین می‌باشد.