هنجارهای نوشتاری در قانون‌نویسی ایران
written norms in Iranian law writing
نویسندگان :
علی کریمی ( دانشگاه ولیعصر رفسنجان ) , امید محمدی‌نیا ( دانشگاه ولیعصر رفسنجان )
چکیده
هنجار نوشتاری، از اصولی است که نویسنده با توجه به فهم و درایت مخاطب، مقتضای حال او را درک کرده و سخنش را بیان می‌کند. هنجارهای نوشتاری در قانون یعنی پایبندی قانونگذار به حق و حق‌خواهی؛ و مخاطبانِ هدف اگر سوء برداشت‌های متفاوت از مفاد قانون کنند یعنی هنجار نوشتاری قانون‌نویسی وافی به مقصود نبوده است. مادام که الفاظ قانون، راه‌های قانون‌گریزی را به نمایش بگذارند در عبارت قانون تقلب معانی وجود دارد. هنجارهای نوشتاری در قانون‌نویسی یعنی قواعدی که مجریان قانون را از پرداختن به تفاسیر شخصی برحذر دارد. شرط بلاغت کلام فصاحت آن است. در علم معانی بایستی این شرط را حفظ کرد تا معنای کلام، بلیغ و ادبی باشد. اما در زبان قانون این شرط به گونه‌ای است که ما به دنبال ادبی کردن کلام نیستیم بلکه در جستجوی معانی اولیه از قانون هستیم نه معانی ثانویه که در ادبیات هست. مبرا بودن قانون از عیوب کلام، یعنی انشای قانون به یک جهت و یک هدف، گویا و غیرقابل دور زدن باشد. اگر در متن قانون شرط فصاحت کلام رعایت نشده باشد و از آنجا که هدف قانون قرار دادن هر چیز در جای خودش هست یعنی اجرای عدالت، زبان قانون بلیغ نخواهد بود. در مقالۀ پیش‌رو بایدها و نبایدهای نوشتاری در زبان قانون مورد ارزیابی قرار گرفته است.کليدواژه ها
گفتار ونوشتار، هنجارهای نوشتاری، قانون نویسی، ایجاز واطنابکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:علی کریمی , 1401 , هنجارهای نوشتاری در قانون‌نویسی ایران , پنجمین همایش ملی آموزش زبان فارسی
دیگر مقالات این رویداد
© کلیه حقوق متعلق به دانشگاه بین المللی قزوین می‌باشد.